The Middle Ages

The Middle Ages

Verhaal:
The Middle Ages, de middeleeuwen, Le Moyen Âge, Mittelalter,… Je vind het in alle talen, landen, culturen. Dus laten we terug gaan in de tijd, meer dan 1000 jaar. We komen terecht in de Middeleeuwen. Men leefde toen heel anders dan nu. Er waren nog geen tv’s, computers, gsm’s, … niets! Hun klederdracht, haartooi, make-up,… alles was anders!
In deze RPG komen allerlei personages meedoen. Je hebt edelen (mensen van adel), het gewone volk, de straatratten… De RPG gaat vooral over het dagelijkse leven in de Middeleeuwen. De straatratten moeten proberen te overleven, terwijl het volk tegen hen is en het volk moet proberen de druk van de edelen te weerstaan. En natuurlijk waren er ook ‘heksen’. Men was er tegen en men wilde ze het liefst van al uitroeien; op de brandstapel, verdrinking,… De heksen moesten dus ook proberen te overleven, zonder ontdekt te worden. In het bijzijn van anderen moesten ze zich proberen te gedragen als gewone mensen.
Als de RPG een hele tijd op gang is, zullen er nog wel dingen gebeuren, maar daarover meer uitleg later.


Okee, hij is van Sunny, maar we zetten hem er nu alvast op!

Het regende. Niet Brianna's favoriete weer, maar het was dragelijk onder haar zelfgemaakte afdakje van haar oude versleten mantel en wat stokjes. Nu bleef ze soort van droog, met haar armen om zichzelf heengeslagen voor de kou. Voorbijgangers keken verstoord en beschuldigend op haar neer. 'Wat moet jij hier?' leken die ogen te zeggen. 'Waarom ben jij nog niet dood?'
Een kat schoot uit de regen haar armen in. Brianna trok een mondhoek op en sloeg haar armen om het doorweekte beestje heen. Er viel een halve muis uit haar bek die ze verstoord opzij schoof. 'Jij hebt gelukkig wel wat te eten,' mompelde ze. Brianna keek weer voor zich uit naar de lucht. Misschien zou het zo weer droog zijn en zou de jongleur weer gaan spelen. Zijn publiek had vast wel iets waardevols in zijn zakken...

Vera Preffon is aan het paardrijden als het ineens begint te regenen. Verschrikkelijk! Allemaal regendruppels op haar glanzende rode jurk. 'Fantastisch.' moppert Vera. 'Kom Storm, we gaan naar huis.' En Vera spoort het paard in galop aan richting het kasteel. Natuurlijk wachtte mevrouw de stiefmoeder op haar in de stallen. Daar had Vera dus totaal geen zin in. 'Ik zei het nog zo!' hoort ze haar zeuren. 'Niet gaan paardrijden, de lucht is donker dus het gaat zo regenen! Maar nee hoor. Mevrouw Preffon is zo eigenwijs om wel naar buiten te gaan.' Vera zet haar paard op stal en draait met haar ogen, natuurlijk wel zonder dat haar stiefmoeder het te zien krijgt. Jeetje, dat mens kon lekker meemekkeren met de schapen. 'Ik ga kijken wat er verder in het dorp is.' moppert Vera nog een keer en weer wil haar stiefmoeder er tegen in gaan. Maar voordat ze dat al doet, rent Vera al weg.